ابعاد برنامه ریزی مشارکتی موثر برتوسعه فضای سبز خصوصی (مطالعه موردی: محله مهرآباد اصفهان)

در شهر اصفهان طی سالیان گذشته همانگونه که شهر توسعه پیدا کرده است و جمعیت افزایش یافته است، شاهد افزایش فضای سبز برای جمعیت حاضر نبوده ایم و اکنون با کمبود سرانه فضای سبز مواجه هستیم که خود بهوجود آورندهی مشکلات زیادی میباشد. در این مقاله با در نظر گرفتن محله مهرآباد به عنوان مطالعه موردی و اینکه این محله هم با کمبود فضای سبز مواجه گردیده است سعی گردید از برنامهریزی مشارکتی استفاده کرده و اثرات ابعاد مختلف آن بر توسعه فضای سبز خصوصی مورد سنجش قرار گیرد. در این مسیر ابتدا ابعاد، معیارها، زیرمعیارها و شاخص های برنامه ریزی مشارکتی شناسایی گردید، سپس این شاخص ها در غالب پرسشنامه ای با طیف پنج تایی لیکرت نظیم گردید و این پرسشنامه با استفاده از فرمول کوکران بین 30 نفر از ساکنین محلهی مهرآباد توزیع گردید. پس از سنجش روایی و پایایی و مطلوب بودن پرسشنامه بین 375 نفر از ساکنین توزیع گردید. سپس به تحلیل پرسشنامه با استفاده از تحلیل توصیفی پرداخته شد. از تجزیه تحلیل اطلاعات به دست آمده اینگونه برداشت گردید که بین ابعاد اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی برنامه ریزی مشارکتی، ساکنین ازنظر اجتماعی و فرهنگی تمایل به توسعه فضای سبز خصوصی دارند و مشکل آنها در بعد اقتصادی و کمبود زمین و هزینه برای فضای سبز می باشد.

Keywords:

محله مهرآباد , برنامه ریزی مشارکتی , فضای سبز خصوصی , تحلیل توصیفی