تاثیر مکمل سازی ال- کارنیتین بر غلظت های گلوکز ولاکتاک پلاسما و ظرفیت هوازی حین فعالیت زیر بیشینه بر روی دوچرخه کارسنج

این پژوهش با هدف تعیین اثر مکمل سازی ال-کارنیتین بر غلظت های گلوکز ولاکتات و ظرفیت هوازی هنگام فعالیت ارگومتری زیربیشینه انجام شد. در این مطالعه کارآزمایی بالینی دو سوکور 24 دانشجو سالم غیر ورزشکار دانشگاه آزاد اسلامی واحد ماهشهر یک نوبت فعالیت پدال زنی روی چرخ کارسنج (PWC 180)را در قالب دو گروه تجربی (مصرف ال- کارنیتین) و دارونما (مصرف لاکتوز) در دو مرحله جداگانه اجرای آزمون ورزشی بدون مصرف ال- کوارنیتین یا دارونما و اجرای آزمون ورزشی حدودا 60 دقیقه بعد از مصرف 3 گرم ال- کارنیتین و لاکتوز به ترتیب در گروه تجربی و کنترل اجرا نمودند. بلافاصله پس از آزمون نمونه گیری خون به منظور تعیین غلظت های گلوکز ، لاکتات و فعالیت لاکتات دهیدروژناز به عمل آمد.ضربان قلب استراحت و پایانی آزمون توسط ضربان نگار پولار و همچنین حداکثر اکسیژن مصرفی اندازه گیری شدند. مکمل سازی آنی ال- کارنیتین تاثیری روی غلظت های لاکتاک و گلوکز پلاسما ندارد. میز ان فعالیت لاکتاک دهیدروژناز ضربان های استراحت و زیربیشینه و حداکثر اکسیژن مصرفی نیز در آزمون های مرحله اول و دوم مشابه بودند. همه متغیرها در گروه کنترل نیز بدون تغییر بودند. در خصوص اثر مصرف ال- کارنیتین روی عملکرد فعالیت استقامتی نتایج موجود بحث برانگیز و مبهم است. یافته های نشان داد که مصرف 3 گرم ال- کارنیتین 60 دقیقه قبل از اجرای آزمون، متغیرهای وابسته را متاثر نمی کند،مطالعات بیشتری جهت تعیین اثر مستقیم این نوع مکمل سازی ها روی مصرف سوبسترا، متابولیسم چربی کربوهیدرات و عملکرد ورزشی مورد نیاز است.

Keywords:

متابولیسم کربوهیدرات , ورزش , گلوکز , ال- کارنیتین , دانشگاه آزاد بهبهان