بررسی رابطه ی نور و ایات قرانی در مساجد دوره ی صفویه (نمونه ی موردی مسجد شیخ لطف الله)

از دیرباز در جوامع بشری همواره اجسام نورانی مورد ستایش و احترام انسان ها قرار گرفته تا جایی کهحتی آنها را عبادت کرده و می پرستیدند؛ این توجه بیش از اندازه در بسیاری از فرهنگ های اولیه بشری وعقاید مذهبی متفاوت،در طول زمان مشاهده شده است. در برخی جوامع، نور خورشید را نظاره گر بر همهچیز می دانسته و در تشریفات مذهبی به کار می بردند و آن را سمبل روشنایی آسمانی، نگاهبان پیمانها،محافظ نیکوکاران در این جهانو در آخرت و بالاتر از هر چیز، دشمن بزرگ اهریمن و تاریکی، و خداوند نبرد وپیروزیها قرار می دادند. در اغلب ادیان نور منشا تمام پاکی ها و نیکی هاست، در اسلام نیز نور تجلی گاه ذاتو صفات باریتعالی و مبدا تمام جهان می باشد. در واقع نور یکی از اساسی ترین و ضروری ترین پدیده ها درزندگی انسان است که محیط زندگی ما را فرا گرفته است. نور همواره نقش به سزایی در معماری ایفا کردهاست، کاربرد نور در معماری، حسی عرفانی به فضا به ویژه به فضاهای مذهبی می بخشد. این تحقیق بهبررسی اهمیت نور در معماری اسلامی و تاثیر آن بر روان انسان می پردازد. در این راستا ابتدا ماهیت نور وبهره گیری از نور طبیعی در معماری بررسی شده و سپس به جایگاه نور در معماری اسلامی و مولفه های آن؛حکمت و عرفان اسلامی پرداخته شده است. در ادامه با طرح نمونه موردی اهمیت نور در ادیان و مکان هایمذهبی مانند مساجد مطرح شده است و فضای روحانی مسجد شیخ لطف االله به تصویر کشیده شده است.

Keywords:

نور , معماری اسلامی , حکمت اسلامی , مسجد شیخ لطف الله