کاهش مصرف انرژی با بهره گیری از طراحی اقلیمی در معماری پایدار

استفاده از منابع طبیعی با هدف تامین نیازهای کنونی بشر و همچنین نسلهای آینده، مسیله ای است که معماران را بهتوجه و رعایت اصول معماری و توسعه پایدار سوق میدهد. در این پژوهش به بررسی توسعه فناوری اقلیمی و انرژی هایطبیعی در معماری سنتی ایران و معماری معاصر پرداخته شده است. بدین منظور در ابتدا به ضرورت توجه به معماریاقلیمی و اصول طراحی اقلیمی در معماری سنتی ایران اشاره خواهد شد. در قسمت دوم مقاله به شناسایی و استفاده ازفناوریهای جدید و هوشمند به منظور نیل به تحقق توسعه پایدار میپردازیم. با گذر زمان و گسترش روز افزون دانشبشری، همراه با رعایت اصول طراحی اقلیمی، توجه به توسعه پایدار، فناوری های هوشمند و جدید ضروری است تا بهموازات هر دو بتوان طرح هایی کاملا منطبق با توسعه پایدار داشته در این باره با توجه به تحول فناوری نانو در صنعت،به فناوری های هوشمند نانویی و استفاده از انرژیهای تجدیدپذیر پرداخته خواهد شد. هدف اصلی این مقاله تاکید برطراحی معماری همساز با اقلیم و استفاده از فناوری های جدید است. معماری همساز با اقلیم همان اصولی است که درمعماری سنتی داشته ایم. در آن زمان، مصالح اصلی خشت، گل و آجر بوده؛ حال با توسعه و گسترش روزافزون مصالح وفناوری های ساخت، چگونه می توانیم معماری همساز با توسعه پایدار داشته باشیم

Keywords:

طراحی اقلیمی , توسعه و معماری پایدار , انرژی تجدیدپذیر , فناوری های هوشمند , نانوفناوری