تحلیل قوانین و مقررات شهرسازی مرتبط با حفظ زمین های کشاورزی، باغ و فضای سبز شهری

آمار و اطلاعات اخیر در توسعه شهرها، بیانگر نابودی و تخریب هرچه بیشتر باغ ها، زمین های کشاورزی و فضاهای سبز شهری درون محدوده شهرها به نفع ساخت و سازهای شهری است. از این رو، حفظ این زمین ها به عنوان منابع تامین کننده مواد غذایی، پالاینده های شهری و جنبه هیا زیبایی شناسی شهری، به یکی از اهداف و محورهای مهم قانون گذاری، برنامه ریزی و مدیریت شهری تبدیل شده است. در این راستا لایحه قانونی حفظ و گسترش فضای سبز در شهرها، دستورالعمل ماده 14 قانون زمین شهری و ضوابط و مقررات تفکیک باغات ومزارع در محدوده شهری، به عنوان مهمترین قوانین مرتبط با حفظ زمین های سبز، باغ و کشاورزی درون محدوده شهرها در مجموعه قوانین و مقررات شهرسازی اعمال گردیده است. اما با این وجود، قوانین و مقررات مربوطه، نتوانسته موفق به حفظ این زمین ها شود؛ این امر ممکن است ناشی از وجود نقص و مشکل در محتوای قوانین باشد. بنابراین، در پژوهش حاضر سعی بر این است ضمن تحلیل محتوایی قوانین مربوطه، نقص ها و کاستی های موجود در قوانین بیان گردد. روش کار به صورت تحلیلی بوده و بر اساس استدلال و تفسیر حقوقی، به تحلیل قوانین و مقررات مرتبط با حفظ زمین های کشاورزی، باغ و فضای سبز شهری در ایران پرداخته می شودو در پایان مجموعه ای از نقص های موجود در مجموعه قوانین مورد نظر ارایه می گردد که لزوم توجه و بازنگری در امر قانون گذاری را بیان می دارد.

Keywords:

قوانین و مقررات شهرسازی , کشاورزی , باغ , فضای سبز شهری