جمع آوری آب باران در مجتمع های مسکونی و تاثیر آن در معماری پایدار

در سال های گذشته به دلیل بارش کم باران، استفاده بی رویه از منابع آبی و در کل خشکسالی باعث شد که کشورهای پیشرفته به دنبال ذخیره و استحصال مقدار آبی باشند که از بارش برف و باران به دست می آید. استحصال (جمع آوری) آب باران یکی از شاخص ترین تکنیک های مدیریت بهره برداری از آب باران برای مقابله با کم آبی می باشد که از دیرباز این جمع آوری وجود داشته و می توان گفت یک مهارت قدیمی است که مردمان ایران از پیشگامان این نوع مدیریت آب بوده اند. در مجتمع های مسکونی که به فضای سبز و ویژگی های معماری پایدار از جمله بام سبز مجهز شده اند و به میزان آب قابل توجهی آب برای آبیاری نیاز دارند، با وجود انعطاف در سیستم جمع آوری آب باران می توان این نیاز را با استفاده از این سیستم رفع کرد و به جهت صرفه جویی در مصرف منابع طبیعی می توان در به اهداف معماری پایدار دست یافت. جمع آوری آب باران، در ماهیت آن جمع آوری، انتقال و ذخیره آب باران وجود دارد. با توجه به تنوع روش های جمع آوری، باید در انتخاب روش مناسب به ویژگی هایی از قبیل مقدار بارندگی و نحوه توزیع آن، توپوگرافی زمین، عوامل اقتصادی و اجتماعی هر منطقه توجه شود. با توجه به ذخیره در این سیستم، و نیاز آبیاری در فضاهای سبز در گرمترین روز سال که مقدار آب طبیعی کم شده می تواند آب مورد نیاز را فراهم کند و در نهایت این سیستم منجر به حفظ منابع انرژی و کاهش هزینه ها می شود. این تحقیق به روش صورت توصیفی- تحلیلی و از نوع کیفی می باشد.

Keywords:

بارش , جمع آوری آب باران , مجتمع مسکونی , معماری پایدار