بررسی و تحلیل عوامل موثر در سرزندگی فضاهای باز آموزشی (مدارس ابتدایی)

امروزه اغلب محوطه های باز مدارس، محوطه های غیرفعال و فاقد جاذبه می باشند که کمتر میلی را در دانش آموزان برای حضور و فعالیت در این عرصه ها بر می انگیزد. حال آنکه با درنظر گرفتن سطح اشغال این محوطه ها در صورت سرزنده سازی فضاها می توان علاوه بر احیاء و بهینه سازی فضا به ایجاد روحیه نشاط در دانش آموزان نیز کمک کرد. در این راستا تاثیر محوطه مدارس بر سلامت روانی دانش آموزان از طریق ایجاد فضاهای فعال و پرنشاط در مدارس و تاثیر بر بهداشت محیطی از طریق تامین نور کاربران و ه مچنین تاثیر بر بهینه سازی فضایی در مقیاس خرده اقلیم (میکرو اقلیم) مطالعه جامع و گسترده تری را بر موضوع محوطه مدارس ضروری می نماید. از این رو می بایست با هدف ارتقاء کیفی سطح آموزش در مدارس به شناخت ماهیت فضای آموزشی باز به صورت منفرد و همچنین در ارتباط با فضای بسته دست یافت. بدین منظور پرداختن به مسیله فضاهای باز آموزشی (محوطه) در قالب ارایه الگوها و ضوابط فضای باز در کلیه مدارس بسیار ضروری به نظر می رسد. در این راستا این پژوهش سعی دارد در جهت دستیابی به اهداف ذکر شده در مدارس ابتدایی گام برداشته و در نهایت به ارایه یک سری طرح های معماری بیانجامد. از اهداف این مقاله ارتقاء کیفی فضای باز مدارس ابتدایی و سرزنده سازی فضای باز آنها است، موضوعی که در جریان مقاله به آن پرداخته می شود، این است که فضای باز مدارس ابتدایی باید دارای چه ویژگی هایی باشد تا بتواند بر یادگیری موثر باشد.

Keywords:

سرزنده سازی , فضاهای آموزشی , محوطه های باز , مدارس