بررسی شاخص های مسکن در سکونتگاه های غیر رسمی (نمونه موردی : شهرک مهدی آباد مشهد)

درسال های اخیر، اسکان غیررسمی به عنوان یک چالش عمده ی اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و غیره، دامن گیر بسیاری از شهرهای جهان به ویژه کلانشهرهای کشورهای در حال توسعه از جمله ایران می باشد؛ که شهرهای کشور را با مسایل جدیدی روبرو ساخته است. مساکن ساکنان سکونتگاه های غیررسمی نمودی از فقدان شاخص های مسکن مناسب می باشد که شناسایی و تقویت برخی از این شاخص ها به افزایش کیفیت زندگی ساکنان کمک خواهد کرد. شهر مشهد نیز به عنوان دومین کلانشهر کشور با بیشترین پدیده ی اسکان غیررسمی مواجه است. در شهرک مهدی آباد با توجه به همسانی وضعیت پایین اقتصادی حاشیه نشینان، جدایی گزینی آنها بر اساس عوامل اقتصادی و اجتماعی تجسم یافته است و در این پژوهش به بررسی ناهنجاری های مسکن پرداخته شده است. این پژوهش از نوع کاربردی و روش تحقیق در این مطالعه توصیفی و تحلیلی با تاکید بر روش جامع نگری است، اطلاعات به صورت مطالعات میدانی و استفاده از پرسشنامه (به روش نمونه گیری تصادفی) و مطالعات کتابخانه ای و استفاده از آمار و اطلاعات مرکز آمار ایران و مطالعات طرح تفصیلی یاد گردآوری گردیده است. تعداد پرسش نامه ها 363 عدد بوده که از طریق فرمول کوکران محاسبه گردیده است.

Keywords:

سکونتگاه غیررسمی , شاخص های مسکن , شهرک مهدی آباد , کیفیت مسکن