رویکرد عرفانی در بازشناخت معانی مقرنس در معماری مساجد (نمونه موردی: مسجد امام اصفهان)
Publish place: First National Conference on Architecture and Urbanism ( ideas , theories and methods )
Publish Year: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 413
This Paper With 10 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
AUITM01_240
تاریخ نمایه سازی: 21 اردیبهشت 1397
Abstract:
مسجد شاه اصفهان یکی از مساجد عظیم دوره صفوی می باشد و از بناهای مهم معماری اسلامی ایران به شمار می رود. این مسجد در ضلع جنوبی میدان نقش قرار دارد. در سرزمین ایران مقرنس کاری به عنوان هنری والا وشکوهمند همواره مورد توجه هنرمندان معمار قرار دارد. در سرزمین ایران مقرنس کاری به عنوان هنری والا وشکوهمند همواره موردتوجه هنرمندان معمار قرار گرفته به طوری که رد پای این عنصر زینتی را در اغلب آثار معماری برجای مانده از دوران مختلف حکومتی می توان جستجو نمود. در دوره صفویه که یکی از ادوار مهم و با صلابت ایران زمین می باشد، مقرنس به عنوان عنصری شکوهمند جلوه گر شده است. به طوری که مقرنس چیزی نیست جز نسبت آسمان به زمین وهمانند سقف آسمان است که بر حجم مکعب زمین قرار گرفته، و همچنین در معماری اسلامی ارتباط میان گنبد و فضای مکعب زیر آن از طریق مقرنس صورت می پذیرد.
Keywords:
Authors
محمدرضا خاکی
پژوهشگر کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد ملایر، ایران
غلامرضا ابراهیمی
استادیار و عضو هییت علمی تمام وقت گروه معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد ملایر