رویکرد عرفانی در بازشناخت معانی مقرنس در معماری مساجد (نمونه موردی: مسجد امام اصفهان)

Publish Year: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 413

This Paper With 10 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

AUITM01_240

تاریخ نمایه سازی: 21 اردیبهشت 1397

Abstract:

مسجد شاه اصفهان یکی از مساجد عظیم دوره صفوی می باشد و از بناهای مهم معماری اسلامی ایران به شمار می رود. این مسجد در ضلع جنوبی میدان نقش قرار دارد. در سرزمین ایران مقرنس کاری به عنوان هنری والا وشکوهمند همواره مورد توجه هنرمندان معمار قرار دارد. در سرزمین ایران مقرنس کاری به عنوان هنری والا وشکوهمند همواره موردتوجه هنرمندان معمار قرار گرفته به طوری که رد پای این عنصر زینتی را در اغلب آثار معماری برجای مانده از دوران مختلف حکومتی می توان جستجو نمود. در دوره صفویه که یکی از ادوار مهم و با صلابت ایران زمین می باشد، مقرنس به عنوان عنصری شکوهمند جلوه گر شده است. به طوری که مقرنس چیزی نیست جز نسبت آسمان به زمین وهمانند سقف آسمان است که بر حجم مکعب زمین قرار گرفته، و همچنین در معماری اسلامی ارتباط میان گنبد و فضای مکعب زیر آن از طریق مقرنس صورت می پذیرد.

Authors

محمدرضا خاکی

پژوهشگر کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد ملایر، ایران

غلامرضا ابراهیمی

استادیار و عضو هییت علمی تمام وقت گروه معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد ملایر