محمدهادی مهدی نیا - عضو هییت علمی دانشکده شهرسازی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد مشهد
رضا ناصری تاج ور - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه برنامه ریزی شهری، گروه شهرسازی ،دانشکده هنر و معماری دانشگاه آزاد اسلامی، واحد مشهد
محمد حدیدی - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه برنامه ریزی شهری، گروه شهرسازی ،دانشکده هنر و معماری دانشگاه آزاد اسلامی، واحد مشهد

برنامه ریزی وکالتی اصطلاحی بود که پال دیویدوف برای نخستین بار در مقاله ای در مجله انجمن برنامه ریزان آمریکا به کار برد. ایننظریه در نیمه دوم دهه شصت شکل گرفت و در دهه هفتاد مورد اقبال و توجه قرار گرفت و در انگلستان و آمریکا با جرح و تعدیل هایی بهاجرا درآمد. دیویدوف پیشنهاد می کند که گروه های مختلف اجتماعی اجازه داشته باشند که طرح ها و برنامه های رقیب برای توسعهشهر، منطقه یا محله پیشنهاد کنند. این طرح ها می توانند با هم رقابت کنند و از میان آنها بهترین طرح یا برنامه برای توسعه انتخابشود. وی مطرح می کند که اگر آن طور که نظریه برنامه ریزی سنتی ادعا می کند، برنامه ریزی فرایندی عقلانی و تکنوکراتیک باشد،قاعدتا همه این برنامه ها باید مثل هم باشند. زیرا همگی براساس روش شناسی و مبانی نظری واحدی تهیه شده اند. اما در جاهایی که این اتفاق افتاده است برنامه ها مثل هم نبوده اند و همین نکته نشان می دهد که برنامه ریزی موضوعی فنی و تکنوکراتیک نیست بلکه با ارزش ها و اولویت های مردم رابطه دارد.

برنامه ریزی وکالتی، نظریه های برنامه ریزی شهری، برنامه ریزی دموکراتیک