بررسی رابطه ی معماری و موسیقی در ایجاد حس مکان در طراحی مراکز موسیقی

معماری و موسیقی از موضوعاتی است که میتوان نقش آن را در هنرهای دیگر به روشنی دنبال نمود. هرچند موسیقی با حس شنوایی و معماری با بینایی نمود می یابد، هر دو هنر از وجوه متشابه فروانی بهره برده اند. حس مکان به معنی ادراک ذهنی انسان از محیط است و موجب تبدیل یک فضا به مکانی با خصوصیات حسی و رفتاری ویژه ای برای افراد می گردد. در عصر حاضر تاثیر پذیری معماری از فرهنگ غربی سبب ایجاد خلاء معنایی در فضاهای ساخته شده برای هنر موسیقی گردیده است. با توجه به اینکه هنر موسیقی قالبی شایسته برای انتقال معانی و میراث است در صورت ارایه این هنر در فضایی که هویت وتاریخ معماری و ارتباط آن با موسیقی سرزمینی، مورد توجه قرار گرفته است در صورت ارایه اینی هنر در فضایی که هویت و تاریخ معماری و ارتباط آن با موسیقی سرزمینی، مورد توجه قرار گرفته است باعث ایجاد ارتباط درونی شخص با محیط شده و به هویت مندی افراد و احساس تعلق آنها به مکان کمک می کند. در این مقاله بر اساس روش اسنادی و کتابخانه ای و با استفاده از منابع و متون موجود، ضمن تبیین مفهوم حس مکان، اهمیت آن در ارتقاء کیفی فضاهای طراحی شده بررسی گردیده و سپس با رو توصیفی و تحلیلی به تاثیر رابطه معماری و موسیقی در ایجاد حس مکان در طراحی مراکز موسیقی پرداخته شده است. برای این منظور، با بررسی وجوه مشترک معماری و موسیقی، چگونگی تاثیرات این عوامل در ایجاد حس مکان بیان گردیده است. نتایج حاصل از بررسی ها بیانگر وجود رابطه مستقیم میان به کارگیری این اشتراکات و ایجاد و تقویت حس تعلق به مکان می باشد.

Keywords:

معماری , موسیقی , حس مکان