تاثیر طراحی اکولوژیک در معماری بومی گیلان

استان گیلان واقع در شمال کشور در کنار سواحل جنوبی دریای خزر، همراه با اقلیم معتدل و مرطوب دارای ویژگی های خاص معماری می باشد که در مساکن بومی آن به چشم می خورد. معماری این خطه با توجه به ویژگی های خاص فضایی، مجموعه ای منحصر به فرد را تشکیل می دهد که در آن ارتباطات و کارکردها و نقش چند عملکردی فضاها در مسکن، همواره به نحوی بوده است که به وضوح، مقتضیات جغرافیایی در ارتباط با معماری همساز با اقلیم منطقه درنظر گرفته شده است. معماری بومی گیلان همواره نمونه بسیار مناسبی از هماهنگی با ساختار اقلیمی خود بشمار آمده است. با نگاهی به معماری بومی در گیلان در می یابیم که این گونه معماری، با ظاهر متفاوت خود اقتباسی ساده از طبیعت وجغرافیای اقلیمی بوده و به خوبی توانسته پاسخگوی نیازهای اساسی مردمان این منطقه و انعکاس دهنده روابط اجتماعی و اقتصادی با محیط طبیعی و نمادهای فرهنگی باشد. این پژوهش بر مبنای مطالعات کتابخانه ای و به روش توصیفی- تحلیلی انجام شده است. در این تحقیق چگونگی استفاده ساکنان و طراحان بومی و سنتی منطقه گیلان از ویژگی های اقلیمی منطقه و بهره گیری از آنها ایجاد شرایط آسایش مورد بررسی قرار داده است.

Keywords:

معماری همساز با اقلیم , معماری بومی , گیلان و اکولوژیک