تحلیل شکست هیدرولیکی سذ خاکی بافت در اثر تغییرات ضخامت هسته و ضخامت لایه های انتقال با استفاده از نرم افزار plaxis

سدهای خاکی و سنگریزه ای از جمله سازه های ژیوتکنیکی هستند که بطور مستقیم با آب و نیروهای مخرب آن در ارتباط هستند. یکی از مشکلات عمومی در این سدها مسیله پیدایش ترک هیدرولیکی در هسته ی رسی می باشد. عموما ترک ها در ناحیه ایجاد کشش (کرنش های کششی) در اثر باره مرده بدنه سد ویا بر اثر آبگیری مخزن و یا وقوع زلزله حاصل می شوند. در حالت عمومی ترک های هیدرولیکی در اثر پدیده فیزیکی جدایش در توده خاک یا سنگ، در اثر اعمال فشار آب بالا پدیدار شده و زمینه مناسبی را برای نشت آب و نهایتا شکست را فراهم می آورد. خرابی در سدهای خاکی به چهار گروه اصلی تقسیم می شوند که عبارتند از: 1- فرسایش درونی، 2- ترک خوردگی، 3- روگذری، 4- لغزش شیروانی ها، در این تحقیق تحلیل شکست هیدرولیکی سد خاکی بافت در اثر تغییرات ضخامت هسته و ضخامت لایه های انتقالی با استفاده از نرم افار plaxis مورد بررسی قرار می گیرد. نتایج نشان می دهند که در حالات افزایش ضخامت هسته با استفاده از نرم افزار plaxis مورد بررسی قرار می گیرد، نتایج نشان می دهند که در حالات افزایش ضخامت هسته شکست هیدرولیکی کاهش می یابد و با افزایش ضخامت لایه های انتقالی (فیلتر و زهکش) نیز می توان به عملکرد ایمن تر سد و مقاومت در مقابل شکست هیدرولیکی اطمینان نمود.

Keywords:

شکست هیدرولیکی , هسته , لایه های انتقالی , فرسایش درونی , اجزاء محدود , Plaxis