معماری و ادبیات کودک: ارتقاء کیفیت فضاهای آموزشی کودکان با بهره گیری از داستان های ایرانی

هر داستان و قصه عناصری دارند و لزوما ساختاری که باعث انسجام و هماهنگی عناصر آن می شوند. بنابراین در بحث از ساختار و عناصر بایستی به عناصری که نویسنده در شکل گیری داستان، آن ها را آگاهانه یا ناآگاهانه به کار برده است، توجه داشت. قصه و داستان دنیایی را در ذهن کودک به وجود می آورند که کودک با سفر به آن خود را در قالب یکی از شخصیت های قصه فرض می کند و ماجرای داستان را به خوبی درک کرده و از آن الگو برداری می کند. مهیج بودن و مشخص نبودن پایان داستان و گاهی داستانی را در دل داستان دیگر آوردن باعث پرورش استعداد و خلاقیت کودک می شود. به طوری که کودک سعی در پیش بینی ماجرا می کند. محیط های آموزشی و پرورشی که کودکان در آن ها به تحصیل و پرورش استعدادهایشان می پردازند می تواند تاثیر مهمی در پویایی و شکوفایی خلاقیت در کودکان داشته باشد. محیطی که کودک در آن به آموزش می پردازد خود یک بعد مهم در انتقال صحیح و کمک به درک کودک در پذیرش مطالب می باشد. بنابراین می توان گفت تاثیر محیط های آموزشی و نوع معماری آن ها می تواند همانند قصه و داستان به پرورش هوش و استعداد کودکان کمک کند. پس خوب است اگر بتوانیم از قصه و داستان کمک بگیریم و معماری های فضاهای آموزشی کودکان را با این مورد تلفیق کنیم تا از بودن در فضاهای آموزشی همچون شنیدن قصه و داستان لذت ببرند.

Keywords:

داستان , معماری , آموزش , کودک , محیط , قصه