جلیل عمرانی خواه

اصطلاح نوآوری را در یک مفهوم وسیع به عنوان فرایندی برای استفاده از دانش یا اطلاعات مربوط به منظور ایجاد یا معرفی چیزهای تازه و مفید به کار برد. نوآوری در واقع تجدید نظری است که طراحی و به حقیقت درآمده و علاوه از سودآوری فراوان یک برتری رقابتی بلندمدت را میسر سازد. دیدگاه و نگرشی که می تواند هم در پیدا کردن زمینه ها و پتانسیل های نوآوری و هم در توسعه آن موثر واقع شود دیدگاه فرایندی به این مقوله می باشد که این دیدگاه وجه تمایز ویرایش جدید سیستم مدیریت کیفیت (ISO) از سایر ویرایش ها است. در واقع بجای نوآوری، فرایند نواوری مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرد. هدف اصلی از این مقاله پاسخ به این سوال است که چگونه می توان از سیستم های مدیریت کیفیت ( که در اکثر سازمانهای ایرانی صرف نظر از میزان موفقیت استقرار یافته است) در جهت تعیین زمینه ها و فهم نیاز به نوآوری و کمک به استقرار و نهادینه سازی آن بهره جست، بدین منظور ابتدا با مرور مفهوم فرایندی در سیستم مدیریت کیفیت، مقوله نوآوری از دید فرایندی توضیح داده شده و در ادامه ضمن نشان داده جایگاه عناصر اصلی سیستم مدیریت کیفیت در معادله نوآوری، نگرش فرایندی به نواوری و مزایای آن به تفصیل مورد بحث قرار گرفته است. مدیریت کیفیت فراگیر امروزه تکامل یافته ترین سیستم مدیریت کیفیت می باشد که هم پوشانی مولفه های آن با نوآوری مطرح می شوند. در ادامه ضمن تشریح کامل چارچوب فرایندی برای نوآوری، شواهد جهانی، در خصوص تعامل کیفیت و نوآوری ذکر شده اند و در انتها چک لیستی نوآوری و استفاده از تکنیک ترازیابی بعنوان یکی از تکنیک های نوین مدیریت کیفیت درمقوله نوآوری پیشنهاد شده است.

نوآوری فرایند نوآوری ، نوآوری با چرخه سریع، مدیریت کیفیت ، توسعه نوآوری