سیدکورش سرورزاده - استاد یار ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد جهرم ، گروه علوم اجتماعی فارس ، ایران
مهسا دادستانپور - دانشجوی ارشد طراحی شهری ، واحد بیضا، دانشگاه آزاد اسلامی،شیراز، ایران
مارال قادری

انسان موجودی اجتماعی ست؛ این جمله یکی از پر استفاده ترین کارکردها در مباحث فلسفه، روان و فیزیک انسان و البتهیکی از مبانی پیشرفت جوامع بشری را در خود دارد. بالاترین سطح برقراری روابط اجتماعی و فرهنگی در فضاهای شهریو به ویژه در پیاده راه ها شکل می گیرد. در حال حاضر نبود و یا کمبود فضاهای شهری و بیشتر از آن تخریب آنچه میدان وپیاده راه بوده برای ساختن جاده و خیابان ماشین رو، بحرانی را در این رابطه ایجاد کرده است. با تحقیقات میدانی وتوصیفی- تحلیلی به بررسی آرای پژوهشگران و دستاوردهای آنان در برخورد با این مشکل، در جوامع پیشرفته پرداخته و نتایج روزافزون و ایجاد فضاهای پیاده محور و تاثیرات متقابل فضا بر انسان و انسان بر فضا و همینطور نگاه و بررسی اینپژوهش ها را در نمونه مورد بحث خود قیاس کرده، راه های پیشنهادی برحسب تحقیقات را ارایه داده ایم. نتایج پژوهش ازتغییرات و اثربخش بودن استفاده از فضاهای پیاده محور چه در زمینه های فرهنگی اجتماعی و حتی اقتصادی، به شکل مستند ارایه شده است.

پیاده مداری، پیاده محوری، شهرسازی، معماری پایدار، فضاهای شهری