حسنعلی آقاجانی - عضو هیئت علمی دانشگاه مازندران
محمدابراهیم قدیری - دانشجوی کارشناسی ارشد MBA دانشگاه پیام نور ساری
مهدی حسن زاده - کارشناس ارشد مدیریت اجرایی (MBA )

مستند به مرور ادبیات موضوعی مربوط به تحقیق حاضر، مشخص شده است که نوآوری عبارت است از توسعه و اجرای ایده های جدید توسط افرادی که در یک زمینه نهادی با هم در ارتباط متقابل می باشند. در قرن گذشته نوآوری از مفهوم عمل افراد خلاق به مفهوم تعامل بین گروه ها تغییر پیدا کرده است در این نظر نوآوری یک پروژه همکاری است و در آن همکاری تعامل و تعهد عناصر اصلی و کلیدی محسوب می شوند. یکی از عوامل کلیدی در نوآوری سبک تفکر نوآوران است با این نگاه نوآوری در مدارس و سازمانهای آموزشی مفهوم وسیعی دارد زیرا هدایت رشد یادگیرنده که اساسی ترین هدف تاسیس این سازمانها است خود به طور فزاینده ماهیتی در حال تغییر دارد با توجه به این مطلب نوآوری د رسازمانهای آموزشی عبارت است از کوشش هایی که به طور آگاهانه و هدف دار برای ایجاد تغییر و جهت بخشیدن به نظام موجود به عمل می اید. درمقاله حاضر سعی شده است که در ابتدا به بیان مطالعات تجربی در زمینه ی نوآوری در سازمان های آموزشی و نتایج حاصل شده پرداخته شود. بعد از آن تعاریفی در زمینه سبک های تفکر ارائه شده است سپس به مقایسه تئوریکی تجربی مطالعات یاد شده اقدام شد، نتایج و یافته ها که از مطالعات تجربی منتج شده بودند، ارائه گردید. درادامه در قسمت بحث و نتیجه گیری از مزیت های مقاله و کاربردهای آن در دنیای واقعی سخن به میان آمده است.

تئوریک، تجربی، مقایسه، نوآوری، سازمان، آموزش