ارزیابی پتانسیل ژنوتیپ های امید بخش زودرس سیب بومی به پوسیدگی سیاه میوه Diplodia seriata

سه ژنوتیپ امید بخش زودرس سیب بومی موجود در کلکسیون ژرم پلاسم سیب کمال شهر کرج از نظر حساسیت به بیمارگر مولد پوسیدگی سیاه میوه Diplodia seriata مورد ارزیابی قرار گرفتند. دو هفته قبل از تاریخ برداشت معمول در ژنوتیپ های مورد نظر، میوه ها برداشت و در شرایط آزمایشگاهی توسط میسیلیوم جوان قارچ مایه زنی شدند. آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی با 3 تکرار و 10 نمونه در هر واحد آزمایشی انجام شد. ارزیابی حساسیت نسبی ژنوتیپ ها در برابر بیماری از طریق محاسبه میانگین مساحت زخم شش روز پس از مایه زنی صورت گرفت. هر سه ژنوتیپ مورد مطالعه نسبت به عامل بیماری حساسیت نشان دادند. در تیمار شاهد هیچ علایمی از آلودگی مشاهده نگردید. ژنوتیپ H1-SH با دارا بودن بیشترین مساحت زخم حساسیت بالایی را در برابر بیماری نشان داد KH-2 با کمترین میانگین مساحت زخم به عنوان ژنوتیپ با تحمل نسبی بالا شناسایی گردید. این ژنوتیپ بومی زودرس در مقایسه با ارقام تجاری گلدن دلیشز و فوجی، که تاکنون نیمه مقاوم معرفی شدهاند، از مقاومت بالاتری در برابر پاتوژن برخوردار بود

Keywords:

سیب , پوسیدگی سیاه , ژنوتیپ , حساسیتبه بیماری