بررسی خصوصیات کیفی سه ژنوتیپ ریحان در زمان برداشت و دوران نگهداری

ریحان از مهمترین سبزی های علفی و معطر در جهان است که به سبب دارا بودن ترکیبات آنتی اکسیدانی و اسانس،کشت و کار و مصرف آن روز به روز در حال افزایش است. با توجه به کمبود آب که از مهمترین چالش های تولید محصولات کشاورزی در سال های اخیر می باشد و همچنین به سبب فساد پذیری و ماندگاری بسیار پایین ریحان این تحقیق به منظور بهینه سازی تولید و افزایش خصوصیات کیفی دو توده ریحان ایرانی و رقم ژنووس در زمان برداشت و در طول دوران نگهداری انجام گرفت و اثر تنش کم آبی 25و50 کاهش آبیاری و تیمار شاهد به منظور ارزیابی تولید زی توده، خصوصیات رویشی و کیفی توده سبز و بنفش ایرانی و رقم ژنووس در زمان برداشت و در طول دوران نگهداری بررسی گردید، در این آزمایش ریحان ها درجعبه های پلی پروپیلن بسته بندی گردیدند و در دمای 12 درجه سانتی گراد نگهداری شدند به طور کلی عملکرد با افزایش تنش کم آبی کاهش یافت و بالاترین عملکرد در تیمار شاهد وکمترین درتیمار 50 درصد کاهش آبیاری مشاهده شد. نتایج حاصل از ارزیابی حسی تفاوت معنی داری را بین تیمارهای آبیاری در هیچ کدام از ژنوتیپ ها در زمان برداشت و پس از برداشت نشان نداد ولی ترکیبات فنولی با افزایش تنش کم آبی افزایش یافتند، نتایج این تحقیق نشان داد که. به طور کلی نتایج این تحقیق نشان داد که با اعمال تنش های ملایم و لزوم توجه به نگهداری پس از برداشت می توان بدون کاهش معنی دار در عملکرد باعث افزایش کیفیت ریحان های تولیدی گردید.

Keywords:

تنش کم آبی , بسته بندی , نگهداری پس از برداشت و ترکیبات فنولیک