بهینه سازی شرایط کشت بافتی پیاز نرگس Narcissus tazetta جهت افزایش تولید ترکیب ضد آلزایمر گالانتامین

تیره نرگسیان Amaryllidaceae شامل انواع گونه های سوخ دار می باشد که علاوه بر کاربردهای زینتی در طراحی فضای سبز،حاوی مواد موثره مختلفی از جمله آلکالوییدهایی میباشند که اثرات فارماکولوژیکی متعددی از قبیل بازدارندگی آنزیم استیل کولین استراز و فعالیت های ضد توموری برای آنها گزارش شده است. گونه های مختلف جنس نرگس Narcissus spp از این تیره میباشند که طی چند سال گذشته به علت شناسایی و معرفی آلکالویید گالانتامین در آنها از اهمیت دارویی زیادی برخوردار شده اند. گالانتامین، به عنوان بازدارنده فعالیت آنزیم استیل کولین استراز برای پیشگیری و درمان بیماری آلزایمر معرفی شده است.در تحقیق حاضر، بهینه سازی شرایط کشت درون شیشه ای پیاز نرگس به منظور تولید ترکیب گالانتامین مورد مطالعه و ارزیابی قرار گرفته است. برای این منظور یک آزمایش فاکتوریل کامل 2n در قالب کاملا تصادفی با چهار فاکتور و هر فاکتور در دو غلظت با سه تکرار انجام شد. 16 نوع محیط کشت به همراه محیط شاهد MS که از نظر میزان یون های آمونیم و نیترات، پتاسیم فسفات و همچنین منبع کربن (ساکارز) با یکدیگر متفاوت بودند، تهیه شد. جهت ارزیابی رشد و تولید گالانتامین، صفات وزن خشک، وزن تر، نسبت وزن تر به خشک، کلروفیل b ،aوکل همچنین مقدار گالانتامین اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که محیط کشت شماره ی 14 و0/89 گرم در لیتر آمونیوم نیترات، 4/50 گرم در لیتر پتاسیم نیترات، 0/10 گرم در لیتر پتاسیم فسفات، 1/25 گرم در لیتر آمونیوم سولفات و60/00 گرم در لیتر ساکارز بهترین محیط کشت از نظر تولید آلکالویید گالانتامین 38/69 میکروگرم در گرم ماده خشک است

Keywords:

تیره نرگسیان , گالانتامین , کشت درون شیشه ای , استیل کولین استراز , آلزایمر