اصغر رمضانیان - عضو هیات علمی بخش علوم باغبانی دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز.

پوشش خوراکی لایه نازکی از مواد قابل خوردن بر روی یک فراوره غذایی است. پوشش دهی میوه ها از زمان های قدیم به منظور حفظ کیفیت میوه های برداشت شده از طریق کاهش سرعت تنفس و آب ازدست دهی و افزایش مقاومت به بیمارگرها استفاده میشده است. آنها می توانند جایگزین کوتیکول طبیعی شوند که ممکن است در طول مراحل پس از برداشت حذف شوند. واکس ها و پوشش ها میتوانند کیفیت ظاهری محصول و بازارپسندی آن را افزایش دهند. امروزه به دلیل زیست تخریب پذیری و بی خطر بودن پوشش های خوراکی پژوهش های زیادی برای یافتن فرمولاسیون مناسب به جای واکس های مصنوعی در حال انجام است. ترکیب پوشش های خوراکی ممکن است شامل هیدروکلوییدها (کربوهیدراتها و پروتیینها)، لیپیدها، رزین ها و یا ترکیبی از دو یا چند ماده باشد. هر ماده در این فرمولاسیون می تواند اثر ویژه ای داشته باشد. پوشش های خوراکی بعد از آماده سازی میتوانند به روش های مختلفی شامل غوطه وری، محلول پاشی و یا کف استفاده شوند. با توجه به اینکه هر میوه ویژگی های مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی خاص خود را دارد لازم است فرمولاسیون ویژه آنها تعریف شود

پوشش خوراکی، واکس، میوه، پس از برداشت