زهرا محمدقاسمی - دانشجوی کارشناسی پرستاری، مرکز تحقیقات توسعه علوم پرستاری و مامایی، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران
پریسا موید - دانشجوی کارشناسی پرستاری، مرکز تحقیقات توسعه علوم پرستاری و مامایی، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران
آرمیتا خدری - دانشجوی کارشناسی پرستاری، مرکز تحقیقات توسعه علوم پرستاری و مامایی، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران
مهشاد حبیبی - دانشجوی کارشناسی پرستاری، مرکز تحقیقات توسعه علوم پرستاری و مامایی، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران

آسیب طناب نخاعی (SCI) یکی از وخیم ترین بیماری های سیستم اعصاب مرکزی میباشد که جز پر هزینه ترین بیماری ها رتبه بندی میشود. چرا که این افراد علاوه بر مشکلات حسی و حرکتی ناشی از ضایعه، در طول زندگی خود با سندرم های متعددی روبرو میشوند که خود موجب افزایش میزان ناتوانی آن ها می گردد(1). شایع ترین علل SCI در دنیا شامل تصادفات رانندگی، رفتاری های خشونت آمیز( در درجه نخست زخم های ناشی از گلوله)، صدمات ناشی از چاقو، سقوط و آسیب های ورزشی است(2).افراد مبتلا به آسیب های نخاعی با عوارض زیادی روبه رو میشوند که از آن بین درد را به عنوان بدترین و ناتوان کننده ترین مشکل مطرح کرده اند(3). این افراد ممکن است یک یا چند نوع درد را به طور همزمان تجربه کنند که گاهی به گستردگی هفت نوع درد مختلف میباشد. طبق مطالعات درد نوروپاتیک شایع ترین درد در بین این بیماران بوده و درد اسکلتی عضلانی و احشایی به ترتیب در رتبه های بعدی قرار گرفته اند(4).درد مزمنی که پس ازآسیب نخاعی ایجاد میشود اغلب از نوع نوروپاتیک و عضلانی اسکلتی است(5).دردهای مزمن پس از آسیب نخاعی چالش هایی را برای این افراد بوجود می آورند. این چالش ها شامل اختلالات روانی، خستگی، ناتوانی در کار، کاهش مشارکت های اجتماعی، افزایش هزینه های مربوط به سلامت و نهایتا کاهش کیفیت زندگی میباشد(6). این مطالعه با هدف مروری بر کارآزمایی های بالینی مرتبط با مدیریت درد و روش های تسکین درد در افراد مبتلا به SCI انجام شده است.