سارا شکیبایی گرگر - گروه فناوری اطلاعات،دانشکده فنی علوم و تحقیقات،تهران،ایران
محمدعلی پورمینا - استاد دانشکده کامپیوتر،دانشگاه علوم و تحقیقات،تهران،ایران

اخیرا شبکه های مبتنی بر نرم افزار ،توانسته است توجه صنعت شبکه را به خود جلب کند .هدف شبکه های مبتنی بر نرم افزار ،ایجاد انعطاف پذیری در طراحی و مدیریت شبکه های سنتی،از طریق کنترلر مرکزی منطقی است.در معماری شبکه های مبتنی بر نرم افزار،کنترلر* یک دید کلی از شبکه دارد و وظیفه ی نصب قوانین متناسب با جریان های ورودی در شبکه ،در داخل جدول جریان راهگزین† را دارد.و این رویکرد،قابلیت برنامه نویسی و پیکربندی دستگاه ها را متناسب با نیازمندی های خاص برنامه های کاربردی شبکه،فراهم می کند.[1] .برنامه های کاربردی در شبکه های مبتنی بر نرم افزار،نیاز به اندازه ی کوچکی از جدول های جریان در هرراه گزین،برای عملکرد مناسب دارند.و هنگامیکه برنامه های کاربردی زیاد می شوند،این اندازه از نیاز به جدول راه گزین ، افزایش می یابد .[3] در واقع یکی از نگرانی های اصلی در شبکه های مبتنی بر نرم افزار،این است که آیا راه گزین های جاری می توانند قوانین کافی را در خود ذخیره کنند پاسخ این سوال قطعا خیر است.چون هر راه گزین سخت افزاری ظرفیت محدودی دارد ،آن می تواند فقط مقدار کوچکی از جریان ها را ذخیره کند.و این باعث می شود که کنترلر ،مجددا اقدام به نصب جریان ها به طور مکرر کند .ودرنتیجه باعث افزایش تاخیر پردازش بسته در سطح داده می کند.افزایش برنامه های کاربردی اجرایی برروی کنترلر،منجربه تخریب عملکرد قابل توجهی از سیستم می شود

شبکه های مبتنی بر نرم افزار،کنترلر،راه گزین