توحید رحیمی - مربی حق التدریس، دانشکده مهندسی برق، موسسه آموزش عالی معراج سلماس، سلماس، ایران /دانشجوی دکتری تخصصی، دانشکده مهندسی برق و کامپیوتر، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
محمود نیکخو - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده مهندسی برق، موسسه آموزش عالی معراج سلماس، سلماس، ایران
جواد نوری نیا - استاد تمام، دانشکده مهندسی برق و کامپیوتر، دانشگاه ارومیه، ارومیه ایران

روش های فعلی برای پیش بینی قابلیت اطمینان مبتنی بر توانایی تشخیص نوع خرابی هستند . همانند قسمتی از روش FIDES ، که زمانهای متوالی از یک عملیات مونتاژ الکترونیکی به حساب می آید . در این مقاله ، بررسی قابلیت اطمینان یک اینورتر در سیستم های خورشیدی متصل به شبکه ، با توجه به پروفایل موظفی روزانه فرض شده انجام گرفته است . قطعاتی که بیشترین سهم در خطای کلی را دارند ، ماسفت ها هستند و پس از آنها دیود ها می باشند. نتایج نشان می دهد که پارامتر دما بیشترین تاثیر را در نرخ خطای λ دارد ، و اهمیت کارایی روشهای مدیریت گرما رو آشکار می کند . زمانی که تاثیر بازه های زمانی عملیاتی منحصر بفرد بررسی می شد ، مشخص شد که سطوح قدرت بالای %70 سهم بیشتری در بوجود آمدن λ دارند . در مورد شرایط غیر فعال ، بیشترین رطوبت ، بیشترین نرخ خطا را تولید می کند

سیستم خورشیدی ، قابلیت اطمینان ، اینورتر متصل به شبکه