بهینه سازی اثرات متقابل خرابی و روش های نگهداری بازدارنده در سیستم های مهندسی

عملیات بهینه سازی و نگهداری سیستم های مهندسی به شدت به پیش بینی دقیق از خرابی هایشان بستگی دارد. اکثر سیستم های مهندسی، بویژه سیستم های مکانیکی، در معرض اثرات متقابل خرابی هستند. می توان برای سیستم های مهندسی قابل تعمیر در زمان تعیین روش های نگهداری بهینه، اثرات متقابل خرابی رابرای این سیستم ها تخمین زد. در این مقاله روش سیستم اسپلیت توسعه یافته طراحی می شود. این روش براساس رویکرد سیستم اسپلیت و مدلی برای خرابی های واکنشی می باشد. از این رویکرد برای داده های شبیه سازی شده استفاده گردیده است. نتایج نشان می دهند اثرات متقابل خرابی، خطر قطعات تازه تعمیر شده را افزایش می دهند. در مقایسه با موقعیت های که واکنش های خرابی وجود ندارند، فواصل زمانی اقدامات تعمیر و نگهداری بازدارنده یا اثرات متقابل خرابی کوتاه تر می گردد.

Keywords:

سیستم های مهندسی , پیش بینی قابلیت اطمینان , اثرات متقابل خرابی , سیستم های قابل تعمیر , خرابی وابسته , نگهداری بازدارنده , عملیات بهینه سازی