اثربخشی درمان فراشناختی بر میزان خودکارامدی، کیفیت زندگی و رضایت از زندگی در بیماران زن مبتلا به سرطان پستان

هدف از پژوهش حاضر شناسایی اثربخشی درمان فراشناخت بر میزان خودکارآمدی، کیفیت زندگی و رضایت از زندگی در بیماران مبتلا به سرطان پستان زن 20-35 ساله شهر تهران بود که به مراکز درمانی شهر تهران مراجعه کردند. در این پژوهش روش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل به کار گرفته شد. 30 نفر از افراد مبتلا به سرطان پستان به تصادف در دو گروه آزمایشی و کنترل قرار گرفتند. هر دو گروه درمان دارویی مورد نیاز درمان جسمانی خود را دریافت کردند و توسط آزمون خودکارآمدی شرر، کیفیت زندگی، رضایت از زندگی مورد پیش آزمون و پس آزمون قرار گرفتند. گروه آزمایشی پس از 10 جلسه درمان فراشناخت و گروه کنترل بدون دریافت هیچ گونه کاربندی دیگر پس از 10 هفته مورد پس آزمون قرار گرفتند. همچنین پس از 3 ماه مورد پیگیری قرار گرفتند. در این پژوهش برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون آماری MANCOVA استفاده شد. نتایج حاکی از آن بود که درمان فراشناخت براساس پرسشنامه های موجود در افزایش خودکارآمدی، کیفیت زندگی و رضایت از زندگی به طور معناداری موثر بوده است. بیماری مزمن می تواند تغییرات ناخواسته و آزاردهنده ای را در زندگی فد ایجاد کند. سندرم شناختی توجهی منجر به افزایش باورهای فراشناختی ناکارآمد ذر بیماری مزمن می شود و تغییر فاصله با حال حاضر و کاهش ذهن آگاهی می تواند شرایط روانی نامطلوب برای وی ایجاد کند. نتایج پژوهش حاکی است که درمان فراشناخت با تمرکز بر باورهای فراشناختی و گسلش شناختی می تواند در بهبود کیفیت زندگی، رضایت از طندگی و میزان خودکارآمدی اثرگذار باشد.

Keywords:

درمان فراشناخت , خودکارآمدی , رضایت از زندگی , کیفیت زندگی , سرطان پستان