معین بیگلری - کارشناس ارشد ، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
امیرحسین شیخ اعظمی - دانشجوی دکترا، دانشگاه شمال، آمل، مازندران، ایران
احسان غفاری - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب، تهران، ایران
محمدعلی قاسمی - کارشناس ارشد، کارشناس ارشد ، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران

امروزه بتن به عنوان پرکاربردترین ماده در پروژه های عمرانی محسوب می شود. تاکنون پژوهش های زیادی درزمینه تعیین دوام بتن با استفاده از روش های مختلف ازجمله روش اندازه گیری مقاومت الکتریکی بتن انجام گردیده است.مقاله ی حاضر تلاشی برای استفاده از روشی جدید برای اندازه گیری مقاومت مواد غیر رسانا می باشد که در مورد بتن به خوبی از عهده این وظیفه برمی آید. برای تعیین تاثیر ررسی عملکرد نوع سیمان و نسبت آب به سیمان بر روی پدیده ی خوردگی از روش مقاومت الکتریکی استفاده گردید. به این منظور از 7 نسبت آب به میزان مختلف و دو نوع مختلف سیمان (تیپ 2 و تیپ 5) استفاده گردید و با رسم نمودارهای مقاومت الکتریکی نشان داده شد که با افزایش نسبت آب به سیمان میزان خوردگی در بتن افزایش پیدا خواهد کرد. همچنین استفاده از سیمان تیپ 5 باعث تقویت بیشتر بتن نسبت به سیمان تیپ 2 می شود. از طرفی با افزایش عمر نمونه های بتنی، این نمونه ها در برابر حملات خوردگی مقاومت بیشتری از خود نشان دادند.

نسبت آب به سیمان، نوع سیمان، خوردگی بتن، مقاومت الکتریکی بتن، طیف سنجی مقاومت ظاهری