زهرا نیازی - دانشجوی کارشناسی ارشد عمران- سازه، دانشگاه علامه محدث نوری، نور
سیدمحمد سیدپور - استادیار گروه مهندسی عمران، دانشگاه شمال، آمل
فاطمه زاهدی تجریشی - دکترای مهندسی عمران سازه، دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل، بابل

امروزه در زمینه مسایل شناسایی آسیب در سازه ها، روش های گوناگونی به منظور یافتن آسیب های موضعی در سازه بکار گرفته می شوند. این روش ها متکی به داشتن پاسخ های سازه در حالت آسیب دیده و سالم می باشند. یافتن پاسخ های سازه آسیب دیده نظیر تغییر مکان ها، اشکال مدی، و ... منوط به استفاده از حسگرها به تعداد درجات آزادی در سازه می باشند. بدیهی می باشد که یافتن تمامی این پاسخ ها به ازای هر درجه آزادی در سازه های بزگ با تعداد زیاد درجات آزادی، اگر ناممکن نباشد، حداقل از لحاظ اقتصادی مقدور نمی باشد. به همین دلیل نیاز به روش هایی می باشد که تنها با دریافت پاسخ های نظیر تعداد محدودی از درجات آزادی بتواند مقادیر سایر درجات آزادی در سازه را محاسبه نماید. روش الگوریتم سیستم کاهش بهبود یافته ((IRS)(4) یکی از شیوه های موجود در محاسبه پاسخ های درجات آزادی فاقد حسگر می باشد. نتایج نشان داده است که قرار گیری موقعیت این حسگر ها تاثیر بسزایی در یافتن پاسخ های مناسب برای درجات آزادی فاقد سنسور خواهد داشت. در این مطالعه با تعریفتعدادی از درجات آزادی سازه به عنوان مستر با حالا قرار گیری متفاوت، که حسگر ها در آن نقاط قرار خواهند گرفت، پاسخ های سازه در سایر درجات آزادی محاسبه خواهند شد. سپس با استفاده از روش انرژی کرنشی مدال مکان آسیب شناسایی خواهند شد که نتایج حاصله نشان دهنده تاثیر بسزای نحوه چیدمان سنسور ها در پاسخ های سازه است.

شناسایی خرابی، انرژی کرنشی مودال، مود شکل، روش های کاهش، موقعیت سنسور