سیدعلی هاشمی نجفی - دانش آموخته کارشناسی ارشد سازه های آبی دانشگاه تربیت مدرس تهران

از جمله مسایل مهم در طراحی آبشکن ها، پدیده آب شستگی موضعی دماغه آن ها می باشد که به علت تنگ شدگی مقطع جریان و وجود گردابه های قوی بوجود می آید و یکی از شاخص های مهم در تعیین مشخصات حفره ی آ ب شستگی، حداکثرعمق آبشستگی می باشد. از اوایل سال1930 تاکنون محققین مختلف، بررسی های آزمایشگاهی و مشاهدات تجربی گوناگونی را برای تعیین حداکثر عمق آبشستگی و امکان پیش بینی آن با استفاده از روابط تجربی انجام داده اند که می توان به احمد(1951)، ایزارد و برادلی (1957)، لیو و همکاران (1961)، زاغلول(1983)، مل ویل(1992)، اتما و موسته (2004) اشاره کرد. لذا در این تحقیق سعی شده است با استفاده از الگوریتم کلونی زنبور عسل مصنوعی ضرایب رابطه توانی ارایه شده توسط هاشمی نجفی و همکاران(1387) در برآورد حداکثر عمق آبشستگی اطراف آبشکن L- شکل بهینه سازی گردد. مقایسه نتایج ارایه شده توسط روابط بهینه سازی شده نشان دهنده قدرت بالای الگوریتم کلونی زنبور عسل مصنوعی در بهینه سازی ضرایب تابع توانی برآورد حداکثر عمق آبشستگی اطراف این نوع آبشکن می باشد.

آبشکن L-شکل، آبشستگی، الگوریتم کلونی زنبور عسل