حذف آزیترومایسین از محلول آبی توسط جاذب نانودیاتومیت اصلاح شده با ساپونین

در این پژوهش حذف آنتی بیوتیک آزیترومایسین از محلول آبی با استفاده از نانودیاتومیت اصلاح شده توسط بیوسورفاکتانت ساپونین به عنوان جاذب مورد بررسی قرار گرفت. پارامترهای موثر بر فرآیند جذب شامل pH،دوز جاذب، زمان تماس و غلظت اولیه آزیترومایسین مورد بررسی قرار گرفت. نتایج آزمایشات نشان داد که در شرایط pH=9، دوز جاذب برابر با 1 گرم در لیتر، غلظت اولیه آزیترومایسین برابر با 20ppm و زمان تماس 30 دقیقه راندمان حذف آزیترومایسین از محلول آبی برابر با 98/5% می باشد. نتایج نشان داد که افزایش pH سبب افزایش حذف آزیترومایسین از محلول آبی توسط جاذب مورد نظر می گردد. بیشینه ظرفیت جذب تجربی نانودیاتومیت نیز در شرایط pH=9، دوز جاذب برابر یا 0/5 گرم در لیتر، غلظت اولیه آزیترومایسین برابر با 100ppm و زمان تماس 60 دقیقه، برابر با 91.68mg/g تعیین شد. به طور کلی نتایج نشان می دهد که نانودیاتومیت اصلاح شده با ساپونین، جاذب زیستی مناسب با بازده بالا جهت حذف آزیترومایسین از محلول های آبی می باشد.

Keywords:

حذف , آزیترومایسین , نانودیاتومیت , اصلاح , ساپونین