فاطمه ملکی - دانشجوی کارشناسی ارشد آب و سازه های هیدرولیکی، دانشگاه زنجان گروه عمران
سعید عباسی - استادیار ، دانشگاه زنجان گروه عمران

احداث سازه های آبی نظیر آبشکن ها برای حفاظت از سواحل و جلوگیری از فرسایش آن ها صورت می گیرد که این سازه ها رژیم یکنواخت جریان و حمل رسوب را به هم می زنند. در اکثر موارد این شرایط منجر به آبشستگی موضعی بستر می شود. برای حفاظت از بستر و حداقل کردن عمق چاله ی آبشستگی، آرایش های مختلفی برای آبشکن ها ارایه و آزمایش شده است. دراین مطالعه به بررسی تاثیر زاویه ی گردش در آرایش قطاعی آبشکن نفوذپذیر و مقایسه ی آن با آبشکن مستقیم نفوذپذیر پرداخته شده است. بدین منظور از فلومی به طول5 متر، عرض30 سانتی متر و ارتفاع30 سانتی متر استفاده شده و آزمایشات با سه نرخ نفوذپذیری مختلف40، 60 و80 درصد در شرایط آب زلال انجام گرفته است. نتایج نشان می دهند در آرایش قطاعی حداکثر عمق چاله ی آبشستگی پای آبشکن ها و وسعت آن نسبت به آرایش مستقیم کمتر شده است و آرایش قطاعی عملکرد بهتری برای جلوگیری از فرسایش بستر رودخانه دارد.

آبشستگی موضعی، آبشکن نفوذپذیر، آرایش قطاعی، زاویه ی گردش، بستر رودخانه