نسرین صنعتی تیرگان - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی و مدیریت منابع آب، دانشگاه فردوسی مشهد-
محمود فغفورمغربی - استاد گروه مهندسی عمران، دانشگاه فردوسی مشهد -

توسعه شهرها و افزایش سطوح نفوذ ناپذیر در نواحی شهری باعث افزایش حجم رواناب و پیک سیلاب در این نواحی شده و رواناب سطحی را با انتقال انواع آلودگی ها در ناحیه شهر ها به یکی از منابع غیر نقطه ای آلودگی تبدیل کرده است. از طرفی با مدیریت صحیح رواناب شهری و کنترل آلودگی آن ضمن کاهش خطرات سیلاب و آب گرفتگی معابر، امکان احیاء رواناب شهری و استفاده مجدد از این حجم آب دور از انتظار نیست. در این تحقیق ضمن مدلسازی شبکه آب های سطحی و آبراه ه اصلی خروج رواناب شهری قوچان، اثر حوضچه های تاخیری بر کمیت و کیفیت رواناب شهری با استفاده از دو نرم افزار ASSA و SWMM مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان می دهد که انتخاب حجم متناسب با تخلیه 6 ساعته مخزن باعث کاهش حدود 81 درصدی پیک سیلاب و 61 درصدی غلظت آلودگی در خروجی شهر خواهد شد.

رواناب شهری، مدیریت کمی و کیفی رواناب، ASSA، SWMM