مریم مرادی - دانشجوی دکتری دانشگاه علامه طباطبایی و پژوهشگر موسسه ادب پژوهی شیعی (سلیس)

تحلیل بلاغی آثار هر عصر در ارتباط با تحولات زیبایی شناسی شعر آن دوره، ضروری و نمایانگر توانمندی های شاعران آن دوره، تشخصات زبانی و تمایزات سبک شناسانه آثار آنان با دوره های قبل و بعد از خود است. این مقاله نشان می دهد که فراهنجارهای سبک هندی تاثیر زیادی در آفرینش و زیبایی شناسی اشعار آیینی محمدعلی مجاهدی داشته است. محمد علی مجاهدی از شعرای آیینی سرای معاصر است که در اشعار او، احساسات لطیف، روح غنایی، مضامین بلند و متعالی، خیال انگیزی و دیگر امتیازات سبک هندی مانند استعاره های اسمی و فعلی، تشخیص، بیان های پارادوکسیکال، به وضوح دیده می شود. تخیل قدرتمند مجاهدی در آفرینش صور خیال همراه با تداعی یک سلسله از معانی پر رمز و راز فضایی را خلق کرده است که در آن روح شعر عصر صفوی با زبان شعر معاصر آمیخته شده است. روش تحقیق در این پژوهش به صورت اسنادی و با استفاده از امکانات کتابخانه ای و شیوه استقرایی تحلیلی، توام با طبقه بندی داده ها است. نتایج حاصل شده تصویر روشنی از مولفه های سبک هندی در محمدعلی مجاهدی را نشان می دهد.

محمد علی مجاهدی، سبک هندی، شعر آیینی