اثر تیدیازورون بر رباززایی به لیمو در شرایط درون شیشه ای

به لیمو با نام علمی Lippia citriodora H.B.K سال هاست به عنوان یک گیاه دارویی و معطر کشت شده و مورد مصرف قرار می گیرد تکثیر جنسی به لیمو به علت عدم جوانه زنی بذر معمول نیست و تکثیر آن غیر جنسی انجام می شود انتخاب محیط کشت مناسب یکی از ضرورت های موفقیت در کشت بافت است قطعات گره ی حاوی یک جوانه جانبی به منظور ریزازدیادی نوساقه ها در محیط کشت MS حاوی غلظت های مختلف تنظیم کننده رشد تیدیازورون TDZ صفر، 0/25، 0/5، و 1 میلی گرم در لیتر کشت شدند، تمامی محیط های کشت حاوی 1 گرم در لیتر زغال فعال بود نمونه ها به مدت شش هفته در اتاقک رشد نگهداری شدند. آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار و سه ریز نمونه در هر تکرار اجرا شد، تجزیه با نرم افزار آماری SAS نسخه 9/1 و مقایسه میانگین ها به روش آزمون چند دامنه ای دانکن در سطح احتمال پنج درصد صورت گرفت اثر غلظت های مختلف TDZ بر صفات مربوط به شاخساره به جز تعداد برگ نکروزه در بلندترین شاخساره معنی دار نبود بالاترین میزان از شاخص های درصد ریشه زایی، تعداد ریشه و طول بلندترین ریشه در محیط کشت MS بدون تنظیم کننده رشد مشاهده شد و با توجه به اینکه سیتوکینین ها معمولا از تشکیل ریشه ممانعت می کنند این موضوع قابل توجیه است.

Keywords:

لاتین , TDZ , موراشیگ , اسکوگ , کشت بافت , گیاه دارویی