اثر افزودن پلی دکستروز در برخی خواص فیزیک و شیمیایی آب پرتقال

مطالعه درباره ارزش غذایی و سلامتی پری بیوتیک ها در حال افزایش است و هدف این تحقیق، تولید و بررسی برخی خواص فیزیک و شمیایی آب پرتقال با افزودن پلی دسکتروز به عنوان یک ماده پری بیوتکی می باشد روش: مقادیر 2.5، 3.5، 4.5 درصد پلی دکستروز به آب پرتقال افزوده و 3 تیمار آزمایشی با 3 بار تکرار همراه با یک تیمار شاهده تهیه شد. سپس شاخصه های بریکس، اسیدیته NTU Ph با بریکس خود نمونه و NTU با بریکس 3 و پایداری ابری آبمیوه اندازه گیری شد. میانگین شاخص بریکس از 12/08 تیمار شاهد به ترتیب به 14/15، 15/01، 15/85 در تیمارهای آزمایشی رسید. در شاخص اسیدیته میانگین از 0/48 شاهد به ترتیب به 0/41، 0/43، 0/41، در شاخص PH میانگین از 3/29 شاهد به ترتیب به 3/22، 3/22، 3/21 در شاخص کدورت با بریکس خود نمونه میانگین از 736 شاهد به ترتیب به 784، 796، 799 واحد NTU، در شاخص کدورت با بریکس 3، میانگین از 198 شاهد به ترتیب به 198، 204، 206 و در شاخص پایداری میانگین از 18/73 شاهد به ترتیب به 20/55، 24/50، 30/20 رسید. نتایج نشان داد که در شاخص های بریکس، پایداری، کدورت، افزودن پلی دکستروز تاثیر معنادار دارد. ولی در شاخص های اسیدته، PH و کدورت با بریکس 3 این تاثیر معنادار نیست. P<0/01 تیمار 4.5 درصد شاخص های مطلوب تری را نشان داد و درصدهای فوق ارزش پری بیوتیکی در تولید اب پرتقال دارند و می توانند ارزش غذایی و خاص سلامت آن را ارتقا دهند.

Keywords:

پلی دکستروز , آب پرتقال , خواص فیزیک و شیمیایی