سیدرضا صفوی - مربی پژوهش، کارشناسی ارشد علوم گیاهی بخش تحقیقات گیاه شناسی، موسسه تحقیقات جنگل ها و مراتع کشور تهران
بیتا سیاوش - کارشناسی پژوهش، کارشناسی ارشد علوم گیاهی بخش تحقیقات گیاه شناسی، موسسه تحقیقات جنگل ها و مراتع کشور تهران ایران
ساره سادات کاظمی - کارشناسی پژوهش، کارشناسی ارشد علوم گیاهی بخش تحقیقات گیاه شناسی، موسسه تحقیقات جنگل ها و مراتع کشور تهران ایران

حدود 30 سال است که گلسنگ ها در دنیا به عنوان شناساگرهای زیستی Bioindicators مورد توجه و استفاده قرار می گیرند در روش شناساگری زیستی Bioindication از یک موجود زنده برای به دست آوردن اطلاعات درباره کیفیت محیط زیست آن استفاده می شود و به این ترتیب نوع الودگی های محیط زیست آن موجود زنده برای به دست آوردن اطلاعات درباره کیفیت محیط زیست ان استفاده می شود و به این ترتیب نوع آلودگی های محیط زیست آن موجود زنده مشخص و میزان آن اندازه گیری می گرد، یکی از گونه های گلسنگ ها که امروزه به این منظور در دنیا مورد استفاده قرار می گیرد، Ramalina farinacea (L.) Ach تصویر، (1) می باشد، این گونه در مقیاس وسیع در جنگل های هیرکانی کشور، بر روی تنه و شاخه درختان یافت می شود. در حال حاضر تعیین کیفیت هوا میزان دی اکسید گوگرد ، آمونیاک و غیره، اندازه گیری میزان آلودگی محیط با مواد راداکتیو و تخمین میزان آسیب دیدگی فلوراید، آمویناک و غیره، اندازه گیری میزان آلودگی محیط با مواد رادیواکتیو و تخمین میزان آسیب دیدگی لایه اوزن در هر منطقه همگی با استفااده از گ لسنگ ها امکان پذیر است اگرچه استفاده از گلسنگ ها را نمی توان جایگزین روش های سنجشی بسیار دقیق با استفاده از ابزارهای الکترونیک نمود ولی از آنجا که پراکنش آنها در طبیعت زیاد است، به طور دایمی می توان آنها را بررسی نمود و استفاده از آنها برای برسی های محیط زیستی بسیار کم هزینه و زودبازده است گلسنگ ها به دلیل داشتن توانایی فراوان در تجمع آلاینده های محیط زیست در خود، شناساگرهای خوبی برای نشان دادن میزان ذرات آلاینده ای همچون فلزات سنگین در هوا هستند و تنها با بررسی مواد آلاینده پیکره آنها می توان میزان الودگی یک منطقه را به راحتی تخمین زد در واقع گلسنگ ها کانون های نمونه برداری از محیط زیست به منظور بررسی آلاینده های آن هستند.

فلور ایران، جنگل های هیرکاننی، گیاه شناسی، گلسنگ ها، شناساگرهای زیستی Ramalinafarinacea