صدیقه کرمی - دانشجوی کارشناسی ارشد خاکشناسی دانشگاه شهید چمران اهواز ایران
احمد لندی - استاد گروه خاکشناسی دانشگاه شهید چمران اهواز ایران
نعیمه عنایتی ضمیر - استادیار گروه خاکشناسی دانشگاه شهید چمران اهواز ایران
رویا زلفی - استادیار گروه خاکشناسی دانشگاه شهید چمران اهواز ایران

تبدیل ماده آلی به بیوچار از راه پیرولیز یک روش جایگزین برای مدیریت دامنه ای از بقایا می باشد به منظور بررسی اثر کاربرد بیوچار به عنوان اصلاح کننده ی آلی بر برخی خصوصیات بیولوژیکی خاک، ازمایشی بصورت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی در سه تکرار اجرا گردید. تیمارهای آزمایش شامل دو نوع بیوچار ذرت و نیشکر در سه سطح صفرف یک و دو درصد وزنی در نظر گرفته شد نمونه خاک از عمق 0-30 سانتی متری سطح زمین تحت کشت ذرت در منطقه ای در شهرستان دزفول تهیه گردید. هدایت الکتریکی خاک 3 دسی زیمنس بر متر بود. بقایای ذرت و نیشکر پس از هوا خشک شدن قطعات حاصل داخل ظروف درب دار ریخته تااکسیژن وارد محیط نشود. سپس آنها را در داخل کوره قرار داده تا فرایند پیرولیز در آن به خوبی انجام گیرد. نمونه ها به مدت 100 روز در دمای 25 درجه سلسیوس نگهداری شدند. رطوبت نمونه ها در حد 60 درصد ظرفیت زراعی حفظ گردید. قرایت ها در روزهای 1، 7، 100، صورت گرفت. نتایج وجود اثر متقابل معنی داری تاثیر سطوح بیوچار بر روی تنفس میکروبی و بیوماس میکروبی خاک و زمان را نشان داد. بعد از 100 روز بیوچار نیشکر به ترتیب در سطح 1 و 2 درصد تنفس را 8 و 2 برابر افزایش داد بیوچار ذرت به ترتیب در سطح 2 و 1 درصد تنفس میکروبی را 7 و 1/5 برابر افزایش داد با افزایش سطح بیوچار با گذشت زمان باعث افزایش کربن زیتوده میکروبی شده نتایج نشان داد که بیوچار با افزایش کربن در خاک همراه بوده با وجود افزایش تنفس میکروبی کربن مورد نیاز برای میکروب های خاک مهیا بوده و زیتوده میکروبی را افزایش داده است.

بیوچار ذرت، بیوچار نیشکر، تنفس میکروبی، زیتوده میکروبی