مهدی امیری - عضو هیات علمی دانشگاه ملی زابل، کارشناسی ارشد کارگردانی تیاتر

سخن عشق به هر زبان که گفته شود تکرار نشدنی است و این تکرارها شاخه ای در ادبیات جهان به وجود آورده که همواره با لطیف ترین احساسات انسان سر و کار داشته است. ولی بر خلاف خصیصه تکرار که تشابه مشخصی بینشان نباید باشد، بعضی اوقات بین این روایات، تشابهاتی به چشم می خورند که ذهن کنجکاو را به جستجوی علت و ردیابی راه رسیدن یکی به دیگری وا می داردکه نتیجه آن تحقیق و بررسی همه جانبه ای می شود که از سویی روشنگر شرایط زمانی و مکانی به بررسی امکاناتی منجر می شود که یک مضمون را از فاصله ای بعید و راه هایی پر پیچ و خم در جهان به گردش در می آورد تا به گوش آن که باید برساند و به گونه ای دیگر، تکرار نشدنی را در قصه ای تکرار کند. این مقاله توصیفی تحلیلی می باشد و سعی شده است موارد اشتراک این دو داستان شکسپیر و نظامی(رومیو و ژولیت، لیلی و مجنون)، دو شاعر افسانه سرای بسیار حساس و خوش سخن که نماینده ادبیات شرق و غرب می باشند سخن گفته شود و هم اختلاف نظر آنها را نشان دهد تا در اولی معلوم گردد که آدمیزاد در اصل و مبدا یک خلقت طبیعت و یک نوع احساس دارد و انتها و سرانجام او نیز یکی است و در ثانی مشاهده می شود که قریحه شرقی و غربی در رقت معانی و سبک و بیان وقایع و اختراع حکایت با یکدیگر تا چه اندازه مخالف و موافق هستند.

نظامی، شکسپیر، ادبیات شرق و غرب ،رومیو و ژولیت، لیلی و مجنون