بررسی جلوه های نمادین طبیعت در شعر هوشنگ ابتهاج

هوشنگ ابتهاج ( ه.ا.سایه ) با درک فضای استبداد زده جامعه روزگار خویش، با بیان عاطفی و بهره گیری از شیوه های بیانی موثر بر مخاطب و متناسب با حال و مقام به ستایش آزادی پرداخته است. سایه به عنوان شاعری متعهد و حساس نسبت به اوضاع اجتماعی جامعه جلوه نموده و آرزوی تحقق آزادی را بارها در کلام خویش تکرار کرده است. با تامل در اشعار هوشنگ ابتهاج آشکار می شود که وی با بهره گیری از امکانات ادبی چون: تمثیل، رمز ،نماد و بیان غیرصریح، پیام های بسیاری را در ایجاد انگیزه و حرکت در اجتماع معاصر بر زبان رانده است. علاوه طیف وازگانی ابتهاج نشان از آن دارد که جهان شعری او، جهانی سبز و مملو از نمادهای طبیعت پرور است. بنابراین در شعر سایه کاربرد سمبلیک طبیعت ، رنگ و تاثیر اقلیم به چشم می خورد. نگارنده در این مقاله تلاش کرده است که به شیوه توصیفی و تحلیلی پاره ای از اشعار شاعر را بررسی نماید و نماد و نمادپردازی را به عنوان ابزاری برای بیان افکار و اندیشه های هوشنگ ابتهاج مورد کنکاش قرار دهد.

Keywords:

هوشنگ ابتهاج , شعر , نماد , طبیعت , جامعه