معصومه طاهری - کارشناس ارشد ادبیات پایداری
غلامرضا کافی - عضو هییت علمی دانشگاه شیراز

طنز انقلاب نوعی ادبی است که با به کار بردن شگردهای مختلف و کارکردهای متفاوت و در عین حال طبعی ملایم، همچنین متعهد و مسیول نسبت به اهداف انقلاب، سعی می کند بدی ها و ناراستی های موجود در جامعه را گوشزدکند و مردم و جامعه را به یک بصیرت و تنبه اجتماعی- سیاسی برساند. هدف پژوهش پیش رو بر این است که با تبیین، تحلیل و بررسی منتخبی از آثار شاعران طنزپرداز انقلاب اسلامی ایران مشخص کند که آیا آنها در سرودن اشعار طنز خود از مولفه های پایداری استفاده کرده و بهره برده اند و کدامیک از مولفه ها در شعر طنز انقلاب بیشترین کاربرد را دارند پژوهنده با بررسی و تحلیل محتوای آثار طنزپردازان به این نتیجه رسیده است که اولا شاعران طنز پرداز انقلاب برای سرودن اشعار طنز خود مولفه های پایداری را به کارگرفته اند. ثانیا مولفه های پایداری بر حسب بسامد کاربردشان به ترتیب بدین شرح می باشند جنگ و مسایل مربوط به جنگ، مبارزه با حاکمان جور، بیگانه ستیزی و استکبار ستیزی، ستم ستیزی، محکومیت ترور و تروریست و مذمت اهل ریا و فرصت طلب که با به کاربردن این مباحث در واقع خود را هم سو و هم صدا با مردم مظلوم و ستم دیده جامعه و جهان می دانند و در واقع اشعار طنزشان زبان بیان درد مردم است. و سعی آنها بر این است که با مطرح کردن این موضوعات نه تنها مردم داخل کشور بلکه جامعه بین الملل را به یک تنبه و بصیرت برساند.

پایداری، مولفه های پایداری، شعر طنز، شاعر طنزپرداز انقلاب