بررسی و تحلیل رویکردسعدی در رهایی انسان از درد و رنج

سعدی چون روانشناس اجتماعی و با تامل در روح و روان جامعه، همواره تلاش می نماید با برجسته سازی امور خوب و نیک و طرد کردن امور بد ، پایه های یک جامعه سالم و آرمانی خود را بنا نهد و اغلب با امور و پدیده های عالم مواجهه ایجابی دارد و با مثبت نشان دادن و ارزشمند دانستن خدمت به خلق، بر آن است که اعضای جامعه بویژه حاکمان قدرت را به سوی خدمت رسانی به خلق تشویق نماید و بدین سان بخشی از آلام و دردهای بشری را درمان کند و جهت رهایی انسانها از درد و رنج ، از یک سوی، همیاری و همدردی انسانها به همنوعشان را به یاری می طلبد و از سوی دیگر با استفاده از گفتمان های مختلف اخلاقی ، دینی، عقلانی و برجسته کردن امور نیک،تلاش می کند بسترهای لازم را جهت ایجاد یک جامعه سالم و متوازن فراهم کند و در مناسبات اجتماعی و ارتباط افراد با یکدیگر یک پیوند سالم و متعادل و توام با عشق و مهرورزی به همدیگر برقرار کرده ، از رهگذر آن ، آسایش و آرامش روحی را به جامعه بر گرداند و در یک نگاه ساختاری وجامع به شعر و نثر سعدی ، می توان گفت : سعدی با پدیده درد و رنج ، مواجه اخلاقی و انسانی دارد و درد و رنج مطرح شده در شعر او ، متعلق به کل جامعه انسانی است و به قشر یا جامعه خاصی تعلق ندارد، بلکه مربوط به کل انسانهایی است که چون عضو یک پیکره انسانی با هم در ارتباطند.

Keywords:

سعدی , درد و رنج , شعر فارسی