مویه در شاهنامه

Publish Year: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 436

This Paper With 19 Page And PDF and WORD Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

OSPL01_226

تاریخ نمایه سازی: 21 اردیبهشت 1397

Abstract:

ادبیات حماسی، یکی از انواع ادبی است که ازدیر باز با ملل مختلف همراه بوده است. حماسه که روایتی است داستانی از تاریخ تخیلی یک ملت، همراه با زمینه ها ی قهرمانی، و رنگی قومی توام با حوادثی فراتر از عادت، ریشه در روزگار باستانی دارد که به صورت شفاهی، سینه به سینه نقل شده و به نسل بعدی رسیده و بعدها به شکل مکتوب و اغلب به شکل شعر درآمده است. یکی از برجسته ترین آثار حماسی، شاهنامه ی فردوسی است که با برخورداری از سه اصل اسطوره، حماسه و تاریخ، با زبانی مزین به توصیف و اغراق، نبرد دو اندیشه ی اهورایی و اهریمنی را بازگو می کند. در این راستا، یکی از مشخصه های شاهنامه، مویه هایی است که در سوگ پهلوانان و بزرگان از زبان اشخاص، با ظرافت هر چه بیشتر بازگو می شود. مهم ترین ویژگی های مویه در شاهنامه، تاثیری است که در ایجاد، تثبیت، و استمرار حماسه داشته است؛ و گاه بیان نگفتنی هایی که در فضای احساسی خاص آن آشکار می شود. از دیگر موارد ممتاز مویه در شاهنامه، بازتاب مضامینی همچون: مفاخره، حس کین خواهی، گله و شکایت، بی تابی-ها و چندی از این قبیل می باشد که رنگ و جلا، و غنایی دیگر بخشیده است.

Authors

محمدرضا رضاییان

دکترای زبان و ادبیات فارسی، مدرس دانشگاه فرهنگیان، دبیرشاغل در آموزش وپرورش دکترای زبان و ادبیات فارسی، مدرس دانشگاه فرهنگیان، دبیرشاغل در آموزش وپرورش