معصومه ابوالحسنی - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته مردم شناسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

پژوهش حاضر می کوشد به بررس تحلیلی و تفسیر نمونه هایی بارز از نمادها و نشانه های موجود در آیین های نمایشی دلدادگی مردم ایران بپردازد. آیین های نمایشی در محدوده و با محوریت مذهب، جامعه، خانواده و طبیعت به وجود آمده، اجرا شده و نسل به نسل منتقل گردیده اند. نمادهای به کار رفته در این آیین ها، از جمله عناصر مهم در روابط اجتماعی که دستیابی به مولفه های فرهنگی را به صورت عمیق تری امکان پذیر می سازند. یافته های تحقیق نشان می دهد آنچه از ادوات مادی در این آیین ها به کار می رود، از ابتدایی ترین هستند و روزمره ترین وسایل زندگی است که ارزش ویژه ای ندارند اما به سبب حمل مفاهیم و معانی پربار فرهنگی و با همراهی هنر و عناصر زیباشناختی، اهمیت آنها برجسته شده، کارکرد و تاثیر بسزایی در عرصه بیان دلدادگی ها و حیات آیینی و نمادین جامعه دارند. روش تجزیه و تحلیل در این مقاله، تحلیل محتوای کیفی است. محدوده مطالعاتی در این پژوهش هفت آیین نمایشی بومی دلدادگی مردم ایران، شامل سپندارمذگان، بولاق، اینه سالماک، دختریابی در لوروت و سیاهکل، جشن بران بردان و فال ماره مورده می باشد. روش تحقیق، کتابخانه ای، اسنادی و میدانی می باشد.

آیین های نمایشی دلدادگی، اینه سالماک، بولاق، سپندارمذگان، فرهنگ عامه، نمادشناسی