زهره مزدگانلو - دانش آموخته دکتری تخصصی بهداشت و بیماری های آبزیان، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه تهران
رویا پورمحمد - دانشجوی دکتری تخصصی کلینیکال پاتولوژی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه فردوسی مشهد
محمد حیدرپور - گروه علوم درمانگاهی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه فردوسی مشهد

نقش گونه های فعال اکسیژن و آسیب اکسیداتیو ناشی از آن ها در بسیاری از پروسه های پاتولوژیک مشخص گردیدهاست. ارزیابی صحیح از میزان آسیب اکسیداتی بافت ها نیازمند اطلاع از مقادیر طبیعی شاخص های استرس اکسیداتیو دربافت های مختلف بدن گونه های ماهی می باشد. بدین منظور در مطالعه حاضر مقادیر گرو ه های تیول و مالون دی آلدهیدبه عنوان دو شاخص اکسیداتیو مهم در بافت کلیه قزل آلای رنگین کمان اندازه گیری گردید. تعداد 7 ماهی قزل آلای بهظاهر سالم انتخاب و بدنبال خارج نمودن بافت کلیه هموژنیزه بافتی با استفاده از محلول کلرید پتاسیم 1/5 درصد و دستگاه هموژنایزر و بدنبال سانتریفیوژ با دور 4000g به مدت 30 دقیقه تهیه گردید. بدنبال سانتریفیوژ، مایع رویی جهت اندازه گیری جداسازی گردید. دامنه طبیعی گروه های تیول 0/29-0/11 و میانگین و انحراف معیار آن در بافت کلیه ماهی قزل آلای رنگین کمان 0.06±0/20 نانومول به ازای میلی گرم پروتیین بود. میانگین و انحراف معیار و دامنه طبیعی مالون دی آلدهید به ترتیب 0/70±3/91 و 5/12-2/89 نانومول به ازای میلی گرم پروتیین مشاهده گردید. مقادیر طبیعی بدست آمده در این مطالعه می تواند بعنوان معیاری جهت ارزیابی استرس اکسیداتیو در بافت کلیه ماهی قزل آلای رنگین کمان و همچنین مانیتورینگ آلودگی های محیطی اکوسیستم های آبی مورد استفاده قرار گیرد.

استرس اکسیداتیو، کلیه، قزل آلای رنگین کمان