ابراهیم بابائیان - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه تربیت مدرس تهران
حیدر غفاری گوشه - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه تبریز

محدودیت منابع آب و خاک به عنوان بستر اصلی تولیدات کشاورزی مطرح می باشد و استفاده بهینه از منابع آب و خاک بمنظور توسعه کشاورزی پایدار در سرلوحه فعالیت کشورهای مختلف قرار دارد. آلودگی اکوسیستم کشاورزی به فلزات سنگین و دیگر آلاینده ها با مصرف پساب فاضلاب های شهری و صنعتی بخصوص در مناطق خشک، باعث بروز بسیاری از بیماری های جسمی و روانی برای انسان و دام از طریق جذب آنها توسط گیاه می شود. در این میان استفاده از روش های مناسب و مقرون به صرفه جهت پاکسازی آب و خاک آلوده ضروری است. پالایش سبز یک فناوری بیولوژیکی نوین در آلودگی زدایی خاک است که در آن از گیاهان بیش اندوز جهت رفع آلودگی خاک به فلزات سنگین و سایر آلاینده ها استفاده می شود. کارایی این روش در مقایسه با روش های فیزیکوشیمیایی بسیار بالا بوده و درعین حال کم هزینه و ساده می باشد. استفاده از برخی بهسازهای شیمیایی نظیر عوامل کلات کننده بدلیل ایجاد کمپلکس با آلاینده ها باعث افزایش زیست فراهمی و جذب آنها توسط گیاهان بیش اندوز و کاهش زمان پالایش می شود. پی از برداشت گیاهان بیش اندوز در صورتیکه غلظت فلزات سنگین در بافت گیاهی قابل توجه باشد، می تواند در صنعت و تجارت جهت استخراج فلزات مورد استفاده قرار گیرد.

آلودگی، پالایش سبز، فلزات سنگین، گیاهان بیش اندوز، کشاورزی پایدار