طاهره موسوی - دانشجوی کارشناسی ارشد و استادیار دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین
عبدالعظیم آجیلی - دانشجوی کارشناسی ارشد و استادیار دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین

با پیشرفت روز افزون فناوری، بهبود شرایط زندگی و افزایش جمعیت، دامنه مشکلات انسان نیز گسترده تر گردید؛ بطوریکه تکاپوی انسان در دستیابی به زندگی راحت تر، دنیای در حال توسعه را با نابسامانی های زیست محیطی روبرو نموده است. بنابراین لزوم حفظ محیط زیست، منابع طبیعی و همچنین منافع آیندگان به توسعه پایدار تبدیل گردید، چرا که توسعه پایدار در صدد فراهم آوردن راهبرد ها ساز و کارهایی است که بتواند به اهداف مهمی نظیر تلفیق حفاظت زیست محیطی و توسعه، تامین نیازهای اولیه زیستی بشر، دستیابی به عدالت اجتماعی و از بین بردن فقر و محرومیت عمومی، خودمختاری، تنوع فرهنگی و حفظ یگانگی اکولوژیکی دست پیدا کند. در حال حاضر پایداری در رابطه با کشاورزی ارگانیک به صورت یک جنبش که بسرعت در بسیاری از کشورها در حال رشد است مورد ملاحظه قرار گرفته است. کشاورزی ارگانیک به صورت یک جنبش بر مبنای امکانات و شرایط در حال شکل گیری و توسعه می باشد و از یک دگرگونی در شیوه های کشاورزی خبر می دهد. کشاورزی به دنبال کمک به روبرو شدن با چالش هایی است که در رابطه با مشکلات زیست محیطی و اجتماعی گوناگونی مانند آلودگی منابع آب، تداوم فشارهای اجتماعی و اقتصادی بر کشاورزی، عدم اطمینان از وجود بازارهی مناسب صادراتی، نگرانی از سلامت و کیفیت مواد غذایی در حال شکل گیری است. بنابراین سیستم کشاورزی ارگانیک یکی از مفاهیم کشاورزی پایدار بخصوص با توجه به کاهش نهاده های خارجی و بعنوان یک تلاش برای ایجاد تعادل محیطی بیشتر است. در مقاله حاضر که حاصل یک مطالعه کتابخانه ای (بررسی اسناد و مدارک) می باشد، سعی شده است که به مفهوم پایداری با تاکید بر کشاورزی ارگانیک (اهداف، اصول، جنبه های تکنیکی و ...) پرداخته شود.

کشاورزی ارگانیک، توسعه پایدار، محیط زیست، کشاورزی پایدار