علی عطایی - دانشجوی دکتری گروه خاکشناسی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز
محمدرضا نیشابوری - استاد گروه خاکشناسی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز
مهدی اکبری - دانشیار بخش آبیاری و زهکشی، موسسه تحقیقات فنی مهندسی کشاورزی، استان البرز

برای مدیریت مناسب رطوبت خاک، آگاهی از عوامل دخیل در قابل استفاده بودن آب برای گیاه ضروری است. مفاهیم جدیدآب قابل استفاده گیاه مانند LLWR و IWC ، علاوه بر رطوبت خاک، محدودیت های تهویه نامناسب، مقاومت مکانیکیخاک و حتی شوری را نیز با استفاده از توابعی مدنظر قرار میدهند تا میزان آب قابل استفاده در خاک را به درستی برآوردنمایند. تابع مطرح شده توسط گرانولت و همکاران (2004) برای اعمال اثر شوری، بدون توجه به نوع گیاه، بیشترین کاهشتیوریکی آب قابل استفاده را در نظر میگیرد. ازاینرو در این مطالعه به جای تابع مذکور از تابع تولید محصول نسبی مسهافمن استفاده گردید و مشاهده شد که استفاده از رابطه مس هافمن در مقایسه با روش گرانولت و همکاران (2004) ضمنتوجه به پاسخ گیاهی و تخفیف اثر شوری، نتیجه منطقی تری را به دست می دهد.

آب قابل استفاده گیاه، شوری خاک، گنجایش انباشت آب