تاثیر مقدار کاربرد، نوع کاتیون سطحی و اندازه ذرات کانی سپیولیت بر کاهش آبگریزی یک نمونه خاک آلوده به نفت

یکی از معضلات عمده خاکهای آلوده به نفت به ویژه در مناطق خشک دنیا آبگریزی است. این مطالعه با هدف بررسی تاثیرکاربرد کانی سپیولیت ایرانی بر کاهش آبگریزی یک نمونه خاک آلوده به نفت استان خوزستان و بررسی تاثیر عوامل مختلفمانند مقدار کاربرد کانی (2، 4 و 8 درصد وزنی)، اندازه ذرات (53-25 میکرون و کوچکتر از 2 میکرون) و نوع کاتیون موجود بر سطوح تبادلی (سدیم و کلسیم) بر خاصیت آبگریزی خاک انجام شد. ویژگی آبگریزی خاک نیز از روش زمان نفوذ قطراتآب تعیین گردید. نتایج نشان داد که بیشترین میزان کاهش در آبگریزی خاک مورد مطالعه در نتیجه کاربرد 2 درصدسپیولیت به دست می آید. همچنین نتایج نشان داد که استفاده از کانی های سدیم دار نسبت به کانی های حاوی کلسیم تاثیربیشتری بر کاهش آبگریزی خاک مورد مطالعه دارد؛ به گونه ای که میانگین مدت زمان نفوذ قطرات آب به خاک در تیماراشباع با سدیم 22 درصد و در تیمار اشباع با کلسیم حدودا 13 درصد نسبت به شاهد کاهش نشان داد. به علاوه، کاهش اندازهذرات کانی سپیولیت تاثیر معنیداری بر کاهش آبگریزی خاک نشان نداد.

Keywords:

سپیولیت , آبگریزی , آلودگی نفتی , خوزستان