استفاده از پوشش نانوکامپوزیت های رس-پلیمر به منظور بهبود قابلیت دسترسی فسفر در خاک

نانوکامپوزیت هایی با نسبت های مختلف کیتوزان : سپیولایت (1:1، 1:2، 1:3) تهیه و به عنوان پوششی در اطراف گرانول هایسوپرفسفات مورد استفاده قرار گرفت. سپس ترکیبات سنتزشده توسط تکنیک SEM خصوصیت یابی شدند. قابلیت آزاد شدن فسفراز گرانول های پوشش دار شده در مقایسه با گرانول فاقد پوشش در خاک مورد ارزیابی قرارگرفت. کودهای پوشش دار شده آزادسازیطولانی مدت تری نسبت به کود فاقد پوشش نشان دادند، به طوریکه در بین تیمارهای مختلف نسبت 1:1 (پلیمر: رس) و بدونپوشش به ترتیب بیشترین و کمترین مقدار رهاسازی را داشتند. افزایش نسبت رس به پلیمر در نانوکامپوزیت پوششی مقدار آزادسازی فسفر را افزایش داد. به نظر میرسد حضور منیزیم در سپیولایت پوششی با اختلال در تشکیل فسفات های کلسیم کم محلولباعث افزایش دوره و مقدار آزاد سازی فسفر کودی شده است.

Keywords:

سپیولایت , فسفر , نانوکامپوزیت رس-پلیمر , کیتوزان