ارزیابی روشهای زمین آماری جهت پهنه بندی فسفر و پتاسیم قابل استفاده (مطالعه موردی، اراضی دشت ناز ساری)

وجود تغییرات مکانی در ویژگی های خاک امری معمول است ولی شناخت این تغییرات به ویژه در اراضی کشاورزی جهتبرنامه ریزی دقیق و مدیریت امری ضروری است. در این پژوهش با استفاده از روشهای مختلف زمین آمار مانند کریجینگ، وزندهی فاصله معکوس (IDW) با توان های 1 تا 5، تغییرات مکانی مقادیر فسفر و پتاسیم قابل استفاده در اراضی دشت ناز ساری دراستان مازندران مورد ارزیابی قرار گرفت. به این منظور حدود 109 نمونه مرکب خاک سطحی تهیه شد و مقادیر این عناصربرای هر نمونه اندازه گیری گردید . معیارهای ارزیابی در این پژوهش، خطای میانگین و ریشه دوم میانگین مربعات باقیمانده بااستفاده از روش اعتبارسنجی جک نایف بودند. تجزیه و تحلیل نیم تغییرنماها نشان داد که فسفر قابل استفاده از مدل نمایی وپتاسیم قابل استفاده از مدل کروی پیروی می کردند. نتایج بدست آمده نشان داد روش کریجینگ بهترین الگو برای تخمینفسفر قابل استفاده و روش IDW با توان 3 بهترین شیوه برای تخمین پتاسیم قابل استفاده در این منطقه می باشد، زیراکمترین خطا را داشته اند.

Keywords:

پهنه بندی , پتاسیم قابل جذب , زمین آمار , فسفر قابل جذب , مازندران